De bossen van Lage en Hoge Vuursche zijn heerlijk om te wandelen en te fietsen. Maar ook onze bossen worden steeds drukker. Dit leidt soms tot conflicten, zoals recentelijk een zeer naar ongeluk tussen een wielrenner en een wandelaar op het fietspad bij Lage Vuursche, waarbij de wandelaar eindigde met een botbreuk in het ziekenhuis.

In de kranten ontspon een discussie over het meer scheiden van verkeerssoorten, zodat wandelaars, fietsers, mountainbikers en ruiter elk hun eigen pad hebben. Wanneer ieder op haar eigen pad loopt of fietst, worden ongelukken voorkomen, zo lijkt het haast. Nu is het zo dat wielrenners en ruiters elk hun eigen pad hebben waar niet op gewandeld kan worden, zodat de discussie zich verengt tot een conflict tussen voetganger en fietser.

Dit is een mooi streven. Echter, om voldoende paden te hebben voor elke verkeerssoort betekent dat al gauw dat er in de bossen extra paden moeten worden aangelegd. Dit betekent extra kosten, Een andere oplossing kan zijn dat sommige paden een voetgangersverbod opgelegd krijgen, of juist een fietsverbod. Dat beperkt de toegankelijkheid van het bos voor veel gebruikers, en het is maar de vraag of dit te handhaven valt. De Fietsersbond is hier dan ook geen voorstander van.

Beide opties lijken niet aantrekkelijk. De Fietsersbond kiest daarom liever voor een andere weg; laten we vooral rekening met elkaar houden. Rij als fietser (ook als wielrenner) met een rustiger snelheid langs voetgangers op hetzelfde pad. En loop al voetganger niet middenop het pad, wanneer je hoort dat er iemand langs komt.

En soms, soms is het simpelweg te druk op de paden voor alle gebruikers. Kijk dan juist op die knelpunten naar mogelijkheden voor verbreding van het pad. Een uitstapstrook, een halfverharding of een bochtverruiming maakt dat het samen genieten van onze prachtige bossen al een stuk eenvoudiger.